زندگی مزخرفه...

خیلی دوس درام زندگی رو یه جوری نگا کنم ک قشنگ باشه! ینی نگاهمو جوری کنم ب زندگی بگم به به! چ زندگی خوبی! چی زندگی قشنگی!
چقد همه چی گل و بلبله! چرا افسردگی چرا ناراحتی!؟ زمین خدا خیلی قشنگ و خوبه که!!
ولی لامصب نمیشه! ینی نمیتونم!
از اینکه روزای جوونیم داره میگذره و من افتادم توی یه دهکوره ک لامصب آب درست حسابی هم نداره حتی! هر چند هفته ای مجبوریم بریم شهر خودمون آب تصفیه بیاریم.. چ برسه ب بقیه چیزا!
نه زندگی داریم، نه پول میدن! روزای جوونی داره میگذره اونم ب مسخره ترین شکل ممکن...
دوس ندارم اصن اینجوری باشم... اینکه از همه چی ناراحت و شاکی باشم، چون اینجوری نبودم ولی متاسفانه شدم! و باعث شدن ک من اینجوری بشم.
کاش همونجور بچه میموندیم... کاش هنوز ترم یک بودم و بیخبر از جامعه و همه چی و دلخوشیم رشته م بود... الان حتی دیگه همون دلخوشی رو هم ندارم و برام جالب نیس.
زندگی مزخرفه، دنیا مزخرفه... آدما مزخرفن...برای همه چی باید جنگید...
دلم خوشه مامان بابام نفس میکشن.. خدایا همین یه دلخوشی رو از من نگیر، ک اگه بگیری دیگه هییییییچ دلخوشی ای ندارم...
واقعا بنظر شما زندگی مزخرف نیس؟
توی یه آمار گیری ک کرده بودن ایران جزو 10 تا کشور برتر در زمینه افسردگی بوده! ماشالا کشورمون در این زمینه خوب استعداد برتر شدن داره... بیچاره مردم سرزمینم ک همه تبعیدیم.. واقعا مردم ما چ دلخوشی ای دارن...

اینایی ک زندگی رو قشنگ میبینن لدفا بیان بگن چیش قشنگه شاید کمکی بشه و منم خوب ببینم دنیامو...