بمونم یکم...

مرکز یکم واسم قابل تحمل شده. دیگه مث قبل نیستم ک خیلی بخوام ازینجا برم. حتی دوس دارم حداقل تا شهریوز بمونم...تا آخر شهریور...
تا بتونم تولد بگیرم. دیگه ساعتا واسم راحتتر میگذره. دیگه احساس نمیکنم سرکارم...
واقعا آدم وقتی کارشو محیط کارشو دوس داشته باشه از عمرش حساب نمیشه و نمیفهمه داره کار میکنه. دوس داره کار کردنو و مهم نیس چقد میگیری و درمیاری. فقط واست این مهم میشه ک لذت میبری از بودن توی محل کارت.
چقد آروم تر شدم...