میخاره :((
پنجشنبه, ۲۸ تیر ۱۳۹۷، ۱۱:۴۰ ق.ظ
امروز یه مریض از روستا واسم اومده بود ک زنش لال بود... خودش و بچه 3 ساله ش مث بلبل حرف میزدن...
من اصولا نه در مورد کسی قضاوت میکنم و نه در مورد زندگی شخصی مریضام فکر میکنم چون بنظرم نباید وارد حریم خصوصیشون شد...
ولی یه چیزی خیلی ذهنمو مشغول کرد! اینکه این مرد وقتی درد و دل میکنه با زنش چ جوری جواب میگیره ازش؟ چ جوری میتونه با حرف زدن در مورد عشقش کنارش آرامش پیدا کنه وقتی پاسخی ک دوس داره رو نمیشنوه؟ و چقدر یه چنین زندگی ای بعد از یه مدت روتین میشه و زن فقط عادت میکنه بچه جمع کنه و غذا بپزه. و مرد فقط بره سرکار و بیاد بشینه غذا بخوره و بره برا خودش بگرده... و چقدر گناه داره اون زن ک نمیتونه احساسشو از اعماق وجودش و با لحن بیان کنه... چقدر اذیت میشه اون مرد ک نمیتونه لحن عشق همسرشو بفهمه... البته این مدل زندگیا توی شهرستانای خیلی کوچک مث اینجا و روستاها خیلی روتینه... اینجاها نه عشقی هس توی زندگیا نه دوست داشتنی... اکثر زندگیا از سر اجباره و عادت... فقط روزاشون رو میگذرونن... بدون هیچ تفریحی و بدون لذت بردن از زندگی... انگار زندگی واسشون شده یه سناریوی تکراری ک فقط منتظرن یه اتفاق خوب از آسمون بیفته واسشون و خودشون هیچ تلاشی برای تغییر زندگیای روتینشون نمیکنن...
و این زن و شوهر خیلی خوبه ک باز هم انقدر تونستن در کنار هم 5-6 سال یه زندگی رو با یه بچه بسازن... و هنوز وقتی خانومه مریض میشه، مرده باهاش میاد و تنهاش نمیذاره... واقعا این خیلی خوبه و من خیلی مرد رو تحسین میکنم...
خدا کنه خدا همیشه هواشون رو داشته باشه و شاد باشن و بهترین زندگی توی این روستا واسشون رقم بخوره..
من اصولا نه در مورد کسی قضاوت میکنم و نه در مورد زندگی شخصی مریضام فکر میکنم چون بنظرم نباید وارد حریم خصوصیشون شد...
ولی یه چیزی خیلی ذهنمو مشغول کرد! اینکه این مرد وقتی درد و دل میکنه با زنش چ جوری جواب میگیره ازش؟ چ جوری میتونه با حرف زدن در مورد عشقش کنارش آرامش پیدا کنه وقتی پاسخی ک دوس داره رو نمیشنوه؟ و چقدر یه چنین زندگی ای بعد از یه مدت روتین میشه و زن فقط عادت میکنه بچه جمع کنه و غذا بپزه. و مرد فقط بره سرکار و بیاد بشینه غذا بخوره و بره برا خودش بگرده... و چقدر گناه داره اون زن ک نمیتونه احساسشو از اعماق وجودش و با لحن بیان کنه... چقدر اذیت میشه اون مرد ک نمیتونه لحن عشق همسرشو بفهمه... البته این مدل زندگیا توی شهرستانای خیلی کوچک مث اینجا و روستاها خیلی روتینه... اینجاها نه عشقی هس توی زندگیا نه دوست داشتنی... اکثر زندگیا از سر اجباره و عادت... فقط روزاشون رو میگذرونن... بدون هیچ تفریحی و بدون لذت بردن از زندگی... انگار زندگی واسشون شده یه سناریوی تکراری ک فقط منتظرن یه اتفاق خوب از آسمون بیفته واسشون و خودشون هیچ تلاشی برای تغییر زندگیای روتینشون نمیکنن...
و این زن و شوهر خیلی خوبه ک باز هم انقدر تونستن در کنار هم 5-6 سال یه زندگی رو با یه بچه بسازن... و هنوز وقتی خانومه مریض میشه، مرده باهاش میاد و تنهاش نمیذاره... واقعا این خیلی خوبه و من خیلی مرد رو تحسین میکنم...
خدا کنه خدا همیشه هواشون رو داشته باشه و شاد باشن و بهترین زندگی توی این روستا واسشون رقم بخوره..
پ.ن: این هفته از شدت کهیر دیوانه شدم... از اول هفته تمام بدنم برا اولین بار ریخت بیرون و ب هیچی هم جواب نمیده... وحشتناک میخارم... هی نمیخوام کورتون بزنم...هی میگم خوب میشم ولی! ولی نشدم :(( تازه الان نوع درماتوگرافیسم شده و رو بدنم چیزی میتونم بنویسم حتی :))))))) ولی خیلی درد و حس بدیه ... شایدم واسکولیت باشه نمیدونم! باید برم آزمایش...
این هفته خوب مقاومت کردم برای بیرون نرفتن... حداقلش عذاب وجدان ندارم... حداقلش میدونم من این کاره نیستم... حداقل فهمیدم حالم با خودمم خوبه حتی...
