سلام

سلام.
خیلی سال ها پیش وبلاگی داشتم
 عالمی داشتم باهاش، کلی دوست و رفیق، کلی خاطره.
ولی نابود شد... ینی نابود کردمش...
و الان چ حسرتی میخورم ک این کارو کردم، الان بعد 10 سال به پیج اکثر رفیقام ک میرم همه وبلاگشون رو ول کردن،
من پستای قدیمیشون رو میخونم و یاد گذشته حس قشنگی بهم میده.
گذشته ای ک هیچ دغدغه ای نبود و فقط ب خوشی و مسخره بازی میگذشت.
خیلی فک کردم ک دوباره وبلاگ بزنم یا نه، فشار طرح و دوری از خانواده از یه طرف و فشار این افکار مشوش لعنتی از یه طرف باعث شد دوباره تصمیمو عملی کنم.


و این شد ک تصمیم گرفتم افکار مشوشم رو بنویسم تا بلکه کمی از بار روانی این فکر ها توی سرم کم شه و توی مرکز سرگرم باشم تا اذیت نشم.