کلافه م
دوشنبه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۷، ۰۱:۳۸ ب.ظ
سه روز ندیدمش، دیروزم مرخصی بود. خیلی سعی کردم طبیعی باشم امروز ولی نتونسم! نمیدونم چرا اعصابم داغونه... اعصاب اونم انگار داغون بود. صب بهش گفتم چرا زنگ زدم جواب ندادی گف نفهمیدم و منم گفتم مهم نیس! و بعد ناراحت شد!!! ک چرا اونجوری ب من میگی مهم نیس!
دیروز یکی از بچه ها ستاد اومد جانشین روانشناسم...
نمیدونم چرا اینجا هرکی برای اولین بار منو میبینه بدون اینکه شناختی ازم داشته باشه یهو سفره دلشو پهن میکنه!!! شروع کرد ب صحبت در مورد مشکلش ک با یکی از متخصصا بوجود اومده! یه متخصص آنتی سوشال با رفتار مانیک و آنستیبل! درکش کردم خیلی... احساس میکنم بضی وقتا خدا یکیو یهو میندازه جلو پام تا با حرفاش من حواسمو جمع کنم تو زندگیم... و با اینکه اینو میدونم ولی بضی وقتا خودمو میزنم ب نفهمیدن و بازم کار خودمو میکنم! این حس رو همیشه نسبت ب الهه داشتم ک اومد و از زندگیش گف و رفتارای خونواده شوهرش ولی من جدی نگرفتمش...
سرم سوت میکشه از اینکه میفهمم دورم چ خبره... نمیدونم چرا توی این شهرستانای کوچک انقد فساد زیاده... واقعا انتظارشو نداشتم اینجوری باشه دوروبرم... نمیدونم چرا انقد اینجاها عشق کمه توی زندگیا...انقد همه همو دوس ندارن! انقد همه بیزارن از زندگی های مشترکشون و همشونم صداشون درنمیاد و کنار هم تظاهر ب زندگی میکنن برای ترس از آبرو....
کلافه میشم واقعا با فهمیدنه شخصیتای دوروبرم. واقعا کلافه ام! دلم شده مث یه صندوقچه ک تموم این حرفا رو میریزه تو خودش و 4قفله ش میکنه و صداشم درنمیاد. و نباید هم دربیاد و واقعا حوصله ی درومدنش هم نیس!
با این همه اعتمادی ک اطرافیانم بهم میکنن و رازشون رو بهم میگن، با اینکه ف هم بهم اعتماد کرد ولی هنوز بهم راز دلشو نگفته و این منو عصبی میکنه. چقد مگه تو میتونی تو دار باشی ک صدات درمورد هیچی درنیاد! کلافه م میکنه هیچی نگفتنش ...
نمیدونم چرا اینجا هرکی برای اولین بار منو میبینه بدون اینکه شناختی ازم داشته باشه یهو سفره دلشو پهن میکنه!!! شروع کرد ب صحبت در مورد مشکلش ک با یکی از متخصصا بوجود اومده! یه متخصص آنتی سوشال با رفتار مانیک و آنستیبل! درکش کردم خیلی... احساس میکنم بضی وقتا خدا یکیو یهو میندازه جلو پام تا با حرفاش من حواسمو جمع کنم تو زندگیم... و با اینکه اینو میدونم ولی بضی وقتا خودمو میزنم ب نفهمیدن و بازم کار خودمو میکنم! این حس رو همیشه نسبت ب الهه داشتم ک اومد و از زندگیش گف و رفتارای خونواده شوهرش ولی من جدی نگرفتمش...
سرم سوت میکشه از اینکه میفهمم دورم چ خبره... نمیدونم چرا توی این شهرستانای کوچک انقد فساد زیاده... واقعا انتظارشو نداشتم اینجوری باشه دوروبرم... نمیدونم چرا انقد اینجاها عشق کمه توی زندگیا...انقد همه همو دوس ندارن! انقد همه بیزارن از زندگی های مشترکشون و همشونم صداشون درنمیاد و کنار هم تظاهر ب زندگی میکنن برای ترس از آبرو....
کلافه میشم واقعا با فهمیدنه شخصیتای دوروبرم. واقعا کلافه ام! دلم شده مث یه صندوقچه ک تموم این حرفا رو میریزه تو خودش و 4قفله ش میکنه و صداشم درنمیاد. و نباید هم دربیاد و واقعا حوصله ی درومدنش هم نیس!
با این همه اعتمادی ک اطرافیانم بهم میکنن و رازشون رو بهم میگن، با اینکه ف هم بهم اعتماد کرد ولی هنوز بهم راز دلشو نگفته و این منو عصبی میکنه. چقد مگه تو میتونی تو دار باشی ک صدات درمورد هیچی درنیاد! کلافه م میکنه هیچی نگفتنش ...
